Day 7: A day of Memorials and famous people


Dag 7 – Vrijdag 4 mei

Om 8u worden we wakker in het appartement. Wim komt zeggen dat de eigenaar een mail heeft gestuurd, dat ze het vandaag zelf komen kuisen. We moeten enkel het uur laten weten wanneer het voor ons past. Voor de zekerheid laten we ze pas om 10u30 komen. Rond 10u15 vertrekken we te voet op weg naar de National Mall and Memorial Parks. Het eerste imposante gebouw dat we tegenkomen is de US Supreme Court.


Tegenover dit gebouw begeven we ons naar de US Capitol. Hier hebben we voor morgen een tour gereserveerd.





We wandelen rondom het gebouw en aan de voorkant krijgen we een eerste blik op het Washington Monument.



Vervolgens wandelen we de straat over en komen bij het Capitol Reflecting Pool. Er zitten talrijk eendjes en met schattige kleintjes!


Daarna wandelen we een groot stuk alsmaar rechtdoor met zicht op het Washington Monument.


Teddy moet er zelfs van liggen… Vuile beer zeg!



We komen steeds dichter en dichter, waarbij Tom een vreugdesprong maakt.



Ook zien we dat Trump nog om zijn brood vliegt of reeds naar Florida vertrekt om nog meer oranje te worden…


Perfecte moment om zijn Witte Huis eens te gaan bekijken. Weliswaar van grote afstand, want Mr. Trump moest ons niet in zijn huis hebben. Geen toestemming gekregen voor een bezoek aan zijn villa. Allé Trumpie, Make America great again hé door de belgen met hun bier en goeie chocolade binnen te laten.



Teddy wilt vliegen over het Witte Huis met zijn supercape, maar bij nader inzien blijft hij bij ons voor een foto.


Hierna beginnen we aan de vele Memorials. De eerste die we staan te bewonderen is World War II Memorial. Dit monument herdenkt de Amerikaanse burgers die zowel overzees als op het thuisfront in de Tweede Wereldoorlog hebben gediend. Het monument werd op 29 mei 2004 door president George W. Bush onthuld.



Tot de bouw van het monument werd, na diverse mislukte pogingen om een wet hiertoe door het Amerikaanse Congres te loodsen, in 1993 bij wet besloten. In oktober 1995 werd de definitieve locatie voor het monument gekozen, aan de Lincoln Memorial Reflecting Pool tussen Lincoln Memorial en Washington Monument, en 2 jaar later werd na een nationale competitie het ontwerp ervoor vastgesteld.

Het monument bestaat uit 56 pilaren (elk 5 m hoog) die in een cirkel rond een plein zijn opgesteld. Op de pilaren zijn de namen gegraveerd van de 48 staten die tijdens de oorlog lid van de unie waren alsmede de namen van het District of Columbia, Alaska, Hawaï en diverse overzeese gebiedsdelen van de Verenigde Staten. Twee boogconstructies van elk 13 m hoog staan aan weerszijden van het centrale plein met als opschrift Atlantic respectievelijk Pacific, de twee gevechtsterreinen van Europa en Azië bedoelend. Het plein zelf meet 103 m bij 73 m.

Eens we rondom hebben gewandeld zien we Reflecting Pool met uitzicht op Lincoln Memorial.


We wandelen verder langs de rechterkant tot aan Vietnam Veterans Memorial.


Het monument bestaat uit drie delen, te weten "de muur"; een monument ter ere van vrouwelijke veteranen (meest verpleegsters), en een standbeeld. Het meest herkenbare van deze drie delen is "de muur", een uit twee delen opgetrokken muur van zwart graniet, elk deel is 75 m lang en tussen de 20 cm en 3 m hoog en onder een hoek van ongeveer 125 graden verbonden met het andere deel. Het ene deel van de muur wijst in de richting van het Washington Monument terwijl het andere naar het Lincoln Memorial wijst. Op de muur staan zo'n 58.000 namen van gesneuvelde en vermiste soldaten die tijdens de Vietnamoorlog in dienst waren. De muur werd ontworpen door de architecte Maya Lin. De muur werd in 1982 onthuld.


Het vrouwenmonument werd in 1993 aan het complex toegevoegd terwijl in 1984 al een standbeeld werd onthuld met de naam The Three soldiers. In 2004 ten slotte werd een plakkaat toegevoegd ter ere van veteranen die na de oorlog, maar wel als direct gevolg van de oorlog, om het leven kwamen.



Al snel zijn we afgeleid door de vele eekhoorns in het park en zeker van deze onderstaande sloeber.


Vervolgens kopen we elk een broodje dat we opeten bij de plaatselijke bewoners (vogeltjes).

Daarna wandelen we naar Lincoln Memorial. Zeer groot en indrukwekkend om te zien, nadat we dit al in meerdere films hebben zien verschijnen. Het Lincoln Memorial (in het Nederlands het Lincolnmonument) gesitueerd in het verlengde van de National Mall in Washington D.C., is een gedenkteken aan de Amerikaanse president Abraham Lincoln.


De eerste steen werd op 12 februari 1915 ten tijde van de Eerste Wereldoorlog gelegd. Het monument werd op 30 mei 1922 opgedragen aan de overleden president Abraham Lincoln. Het type steen dat voor het monument is gebruikt is het uit Indiana afkomstige kalksteen en het uit Colorado afkomstige marmer. In het monument bevindt zich een groot marmeren beeld van de oud-president, gemaakt door Daniel Chester French. De zittende figuur is 5,8 meter hoog. Het beeld staat op een sokkel van nog eens 3 meter hoog.


Het monument is in een typische klassieke stijl gemaakt. Het monument telt 36 massieve pilaren, elk 10 meter hoog. De 36 pilaren staan voor de 36 Amerikaanse staten die er op het moment van Lincolns dood waren.


Hierna wandelen we naar de “I have a Dream” inscriptie en reflecting pool.



De volgende bestemming is de Korean War Veterans Memorial. Het Korean War Veterans Memorial werd gemachtigd door het Amerikaans Congres op 28 oktober 1986, waarbij de American Battle Monuments Commission het ontwerp en constructie leidde. De bouw van het memorial ving aan in november 1993. Het werd gehuldigd op 27 juli 1995, de 42ste verjaardag van het bestand dat de oorlog beëindigde, door Bill Clinton en Kim Young Sam, President van de Republiek Korea, en opgedragen aan de mannen en vrouwen die dienden tijdens het conflict. Het beheer van het memorial werden overgedragen aan de National Mall and Memorial Parks groep binnen de National Park Service. Zoals met zowat alle National Park Service historische domeinen werd het memorial administratief geplaatst op de National Register of Historic Places op de dag van haar inhuldiging.


We kopen wederom een koud drankje ter verfrissing. Het is bloedheet om te wandelen.

De volgende memorial is van Martin Luther King Junior. Het Martin Luther King, Jr. National Memorial is een monument in de Amerikaanse hoofdstad Washington D.C. ter ere van Martin Luther King, baptistendominee, politiek leider, een van de boegbeelden van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging tegen de rassenscheiding en winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede. King was de eerste Afro-Amerikaan, en pas de vierde niet-president die geëerd wordt met een nationaal gedenkteken op of bij de National Mall.

Het monument bevindt zich in West Potomac Park, ten zuidwesten van het Washington Monument en de rest van de National Mall. Het ligt aan de noordwestelijke oever van het Tidal Basin dicht bij het Franklin Delano Roosevelt Memorial. Het ligt pal op de lijn die getrokken kan worden tussen twee van de grootste monumenten in het gebied, Lincoln Memorial in het noordwesten en Jefferson Memorial in het zuidoosten.

Het 9,1 m hoge standbeeld Stone of Hope is een beeltenis van King, uitgevoerd door de beeldhouwer Lei Yixin die oprijst uit een stenen blok. Het is een verbeelding van een van de uitspraken van King tijdens de I Have a Dream speech: ""Out of a mountain of despair, a stone of hope." Bezoekers van het monument gaan eerst door een opening in de Mountain of Despair, twee andere granietblokken, om het beeld te bereiken. Bij het 1,6 hectare grote gebied waarop het monument staat hoort ook een Inscription Wall, een lange muur waarop 14 fragmenten uit Kings speeches, preken en geschriften staan waaruit zijn streven naar gerechtigheid, democratie, hoop en liefde blijkt.


We zien terug een helikopter verschijnen bij de Thomas Jefferson Memorial. Zou Trumpie zijn zwembroek vergeten zijn?

Aan de overkant van het meer komen we terecht bij Franklin Delano Roosevelt. Een mooi en groot domein heeft deze persoon gekregen. Hij was de 32ste president van Amerika en de langst zetelende omwille van de oorlog. Het monument werd op 2 mei 1997 ingehuldigd. Het omvat vier afzonderlijke kamers in de openlucht, een voor elke termijn dat Roosevelt president was. Het opvallendste aan deze kamers zijn de verschillende watervallen, die in de eerste kamer nog eenvoudig en strak zijn, maar steeds groter en chaotischer worden. Uiteindelijk stort het water zich op een ruïne aan rotsblokken. Het water staat symbool voor de vrede, die naarmate de jaren ’30 vorderden en de Tweede Wereldoorlog uitbrak, steeds verder weg leek. Roosevelt zelf heeft het einde van de oorlog niet meer meegemaakt. Naast water worden de zalen gesierd door standbeelden, reliëfs en opmerkelijke citaten. In de eerste zaal treft men naast een bezoekerscentrum, een standbeeld van Roosevelt gezeten in zijn rolstoel aan.




De laatste memorial is een imposant gebouw van Thomas Jefferson. Hij was de derde president van Amerika. Rond 1930 waren er in Washington al monumenten voor de oud-presidenten George Washington en Abraham Lincoln. President Franklin Roosevelt wilde daar graag een monument voor de derde president aan toevoegen. In 1934 werd door het Congres een wet aangenomen die de stichting van het monument mogelijk maakte.



Voor het ontwerp werd de architect John Russell Pope aangezocht. Hij ontwierp een koepelvormig gebouw met een zuilengalerij, dat enigszins doet denken aan het Pantheon in Rome. In het gebouw werd een standbeeld geplaatst, gemaakt door de beeldhouwer Rudulph Evans. Aan de muren en op de plafonds zijn teksten van Jefferson te lezen. Ook is de preambule tot de Onafhankelijkheidsverklaring te lezen.

Het monument, dat ligt aan de oever van de Tidal Basin, en dicht bij de Potomacrivier, kostte ongeveer 3 miljoen dollar. Het werd officieel in gebruik genomen op 13 april 1943, de tweehonderdste geboortedag van Jefferson. De ontwerper was toen al overleden.


We wandelen verder rondom het meer en we merken dat we alle drie niet een beetje rood zien, maar ferm rood zien. Mijn benen en armen zijn verbrand. Bij de mannen staat hun nek ferm rood. Gelukkig hebben we aftersun mee. Het is zelfs zo erg dat ik niet meer in de zon kan staan. Het is nog een behoorlijk eind wandelen naar het appartement. We stoppen nog even bij Smithsonian Castle.


Bijna aan de Capitol zien we talrijke eekhoorns. Poseren doen ze hier wel graag. Ze zijn de mensen wel gewoon en hebben geen schrik van je.




We werpen nog een laatste blik op de Capitol en wandelen naar ons appartement. Hier aangekomen ruikt het ineens frisser en zien we dat er schoongemaakt is. Nog altijd niet wat het zou moeten zijn, maar het kan er mee door. We bestellen een pizza en frissen ons op. Na het eten van de pizza, schrijf ik de blog met achterstand. Het opladen van de foto’s duurt megalang… De mannen kijken ondertussen naar een film en liggen al snel in slaap.

Morgen bezoeken we het Capitol en Air and space Museum!

Weer: 33°C, zonnig en zonnig
Wandelen:  18 km   

Reacties